HUNTING III (ver. HYDE)

Tak, rozdzialiki tego opowiadania będę miniaturowych rozmiarów. Dłuższe przy sposobie pisania raczej by wadziły i były niezbyt czytelne...

Ta część ze specjalną dedykacją dla żony, która uświadomiła mi, jak bardzo bezproduktywnie spędziłam wakacje xD
Muszę wreszcie siąść do painta i zrobić sobie nową oprawkę na bloga (a najlepiej na wszystkie trzy...), bo mi głupio, że żona ma ładniej ode mnie, mimo że jaj jej headera robiłam o.o

Przy okazji foch na blogger, bo nie honoruje tak zacnej funkcji, jak tabulator, czyli powypieprzał mi wszystkie wcięcia w akapitach... TAK! SĄ ROBIONE SPACJAMI. Pozdrawiam xD

~Enjoy

~*~

„Szybko płynąca wewnątrz, intensywnie. To moja krew,
Więc chciwy, seksualny spryt mną rządzi...”

   Zaczerpnąłem świeżego powietrza. Było wilgotne i przesiąknięte wonią świeżo skoszonej trawy. Była tak intensywna, że idealnie kamuflowała pozostałe zapachy.
   Odwróciłem się gwałtownie w prawą stronę i ruszyłem prędko na przód.

   W mojej głowie uformowała się niemal idealna melodia. Melodia wypełniona żalem, dźwięk płaczu, którym miałem ochotę wybuchnąć, krzyk rozdzierający duszę na wskroś. Nuty obrazujące w jak wielkiej byłem rozsypce i jak bardzo zdeterminowany byłem, by ten stan rzeczy zmienić. Słowa same cisnęły mi się na język. Wypowiadałem je zachrypniętym głosem, coraz donośniej. Chcąc być usłyszanym. Chcąc, by dotarły do każdej pojedynczej osoby, która mnie do takiego stanu doprowadziła. Krzyczałem. Krzyczałem, powoli tracąc oddech. Kilka ostatnich zwrotów, wyszeptanych na ostatnim tchu. Cisza.

„...Zobacz swoje leżące pragnienia.

W swojej celi wypowiedz swe życzenie..."

~*~

   Na zewnątrz była nieprzyjemna aura. Jak zawsze, po minionym koncercie, ze zdwojoną siłą doskwierał mi chłód. Rozkoszując się okalającą mnie ciemnością, pozwoliłem by moje ciało otulił delikatny powiew. Wyciszyłem się. Po wrzaskach publiczności i nieustającym hałasie za kulisami potrzebowałem odpoczynku.

   Idealna noc – pomyślałem, wychodząc z alejki. Pozwoliłem moim oczom spokojnie się przyzwyczaić do blasku ulicznych lamp. Stałem w bezruchu, odliczając w myślach upływające minuty. Moje serce biło z coraz większym ociąganiem, aż poczułem, że źrenice zaczynają czulej reagować na światło, a słuch na dźwięki.

   To jest ten moment. - Coraz bardziej oślepiające promienie. Donośny szum, płynącej w moich żyłach krwi. Narastająca ekscytacja, przeplatana dawką niepewności. Kilka rytmicznych uderzeń...

~*~

Ciemność.

   Wszechobecny mrok, penetrujący nawet najbardziej niedostępne zakamarki umysłu. Obezwładniający. Pozbawiający zdrowego rozsądku i opanowujący zmysły. Objawiający szaleństwo jako normę.

Inny wymiar.

   Nagięta do rosnących potrzeb rzeczywistość, splamiona szkarłatem. Nieposkromiona żądza. Instynkty napędzane głodem. I tylko jedna myśl w głowie – chęć przetrwania. Pragnienie silniejsze niż jakiekolwiek inne. Pragnienie tak desperackie, że spycha naszą świadomość w otchłań, by pozbawić kontroli nad ciałem.

Żyć... Żyć!