Abyss VII

Witam wszystkich ^^
Na początek pragnę zaznaczyć, że rozdział jest NIEBETOWANY, ponieważ Yuuki obwieściła wszem i wobec, że betować go nie ma najmniejszego sensu xD
Pragnę również z tego miejsca przeprosić za to, że nie ma Spectro pomimo tego, iż obiecuję je od dłuższego czasu. I na prawdę opublikowałabym je już w tym tygodniu, gdyby nie fakt, że... Zgubiłam notatki, w których był zawarty caluusi, niezwykle istotny początek rozdziału ♥ Początkowo chciałam po prostu wyrzucić ten rozdział i rozpocząć od kolejnego. Byłoby to w pewnym sensie nawet bardziej dramatyczne i ciekawsze ale... Później przeczytałam jeszcze raz na spokojnie to, co mam i ze smutkiem sobie uświadomiłam, że niestety kolejny rozdział nawiązuje do tego, którego połowę zgubiłam... Więc będę musiała go odtworzyć, a tymczasowo zwyczajnie nie mam na to czasu. Obiecuję jednak to wszystko nadrobić w wakacje, robaczki, więc proszę nie bijcie mnie... T_T
Eh... I jeszcze jedno - Yuuki będzie niestety tylko do końca tego tygodnia. Później wyjeżdża. Z racji tego, że ja się nie wyrabiam kompletnie z niczym (ten rozdział był pisany na lekcji angielskiego i częściowo na godzinie wychowawczej w szkole...) i szczerze wątpię, bym dała radę w tym tygodniu cokolwiek stworzyć, kolejnej publikacji możecie się spodziewać najwcześniej na początku lipca.
I nie, nie możecie mnie za to zlinczować. Bo jak to zrobicie to już w ogóle nic nie napiszę... ;> *łudzi się, że ta prowokacja ją uchroni*
Ekhem... Konstruktywna krytyka i wskazanie błędów mile widziane, a na komentarze zjeżdżające długość tekstu pozwolę sobie nie zwracać  uwagi... xD
Ah i jeszcze tak na koniec - piosenka zamieszczona przy pierwszym ozdobniku (tym wprowadzającym tekst) jest dość istotna, więc dobrze by było zapoznać się z jej treścią. Była prowokatorem powstania tego rozdzialiku.
Enjoy~! ♥

~*~

Mglisty, szemrzący dźwięk, przedzierający się przez wszechobecną ciemność. Mocne szarpnięcie. Chwila bezwładności. Silny cios w plecy, niczym uderzenie w taflę wody. Świadomość mącona uczuciem pochłaniającej pustki. Ulatniający się niepokój. Cisza.

Piskliwy odgłos. Łagodny szum, gdzieś w tyle głowy. Oślepiające białe światło przebijające przez zamknięte powieki. Niemoc.

Pochłonięty przez niespokojny sen robiłem rozrachunek całego życia. Podejmowałem decyzje, dokonywałem zmian w swoich poglądach, korygowałem postanowienia. Wszystko działo się w niesamowitym tempie. Całkowicie odcięty od świata, w chaotycznym potoku myśli, których nie potrafiłem zahamować, uchwytywałem pojedyncze kadry wspomnień. Analizowałem swoje błędy, słuszność swoich słów i postępowań, wyciągałem wnioski.

A potem znowu pustka. Przyjemne 'nic'.

Po jakimś czasie zaczął do mnie docierać odgłos cichego łkania. Powoli się wybudzałem. Czułem dezorientację. Nie wiedziałem jednak, czym była wywołana. Sekunda po sekundzie zapominałem sen, jednocześnie przypominając sobie, co działo się zanim w niego zapadłem.
Moje zmysły stawały się coraz bardziej wrażliwe, z wolna przyzwyczajając się do otoczenia.
Czułem czyjś łagodny dotyk na mojej dłoni, ciężar pościeli, którą byłem okryty, zimno w palcach u stóp. Czułem pulsujący ból w skroniach i ogarniające mdłości. Czułem wzbierającą panikę, jednak nie byłam w stanie się nią przejąć. Zbyt wyczerpany…
Drgnąłem lekko, próbując zmusić swoje mięśnie do aktywności. Towarzyszący mi gdzieś obok szloch ustał. Poczułem, jak ktoś porusza się na łóżku. Znów spróbowałem unieść rękę. Oczu wolałem nie otwierać. Światło raziło mnie nawet teraz, tworząc nieprzyjemną, białą otoczkę wokół źrenic.
-obudź się, obudź się...-doszedł mnie ledwo słyszalny, błagalny szept. Jakiś ton w nim zawarty raptownie dodał mi siły. Zmartwił mnie i zmotywował jednocześnie. Zacisnąłem dłoń na palcach, które trzymały ją w swoich objęciach.
-Michi! - ten sam głos. Nadal cichy, tym razem jednak przepełniony ulgą. Ulgą, która udzieliła się również mi. Uspokoiła odpędzając strach. Chciałem się uśmiechnąć w odpowiedzi, jednak nie miałem siły.

Znowu przyszedł sen...

edit nr1. Whoa, nowy obserwator ♥ 

Witam w moich skromnych progach ♥