Hunting wpr.1

Witam, robaczki. Dawno mnie tutaj nie było. Tak, wiem, obiecałam przez wakacje nieco zwiększyć aktywność. Udało mi się jednak znaleźć pracę, a w przerwach od niej... Korzystałam ile się dało z możliwości spotkania się ze znajomymi. No cóż, tak wyszło. Częsta nieobecność w domu nie sprzyjała mojej wenie. Mam jednak dla was coś nowego i kilka napoczętych cosiów maści wszelakiej w zanadrzu, dlatego w miarę możliwości w najbliższym czasie ponadrabiam zaległości :)

Ten coś na dobry początek jest już rozdziałem, a nie tylko epilogiem, jakby się mogło wydawać. Ten coś będzie miał zdublowany pierwszy rozdział. Dlaczego, zapewne spytacie... A no dlatego, że tak sobie mój wen uroił. Dubel tego rozdziału jest już w fazie tworzenia i, prawdę mówiąc, powstał przed tym tutaj. Uznałam jednak, że to się bardziej nadaje na wstęp. Krótkie to to może, żywię jednak nadzieję, że klimacik złapiecie i wam do gustu choć trochę przypadnie *^* Pairing wyjdzie przy następnym rozdziale, aczkolwiek dla nikogo zaskoczeniem być nie powinien, bo jest aż nazbyt oczywisty w stosunku do moich upodobań... Blarg, muszę się stać mniej przewidywalna... Kiedyś xD

Przy okazji obiecuję też nadrobić swoje zaległości czytelnicze, bo jakoś tak się złożyło, że i prześledzić waszych tworów nie miałam zbytnio czasu ;.; ostatnio tylko ze 3 opowiadania z bloga Kity i Aoi nadrobiłam ;.; Obiecuję poprawę! ♥

Enjoy~

~*~

Ciemność.

-Hej, Emily! Pośpiesz się, bo nie wyrobimy się na ślub!
-Już idę, już idę... Spokojnie! - kobieta zaśmiała się dźwięcznie, biegnąc lekko w stronę samochodu. Szyfonowa, zwiewna sukienka oplatała się gładko wokół jej nóg, a delikatny, karmazynowy szal tworzył coś na wzór zmysłowej poświaty wzdłuż smukłych ramion.
Było chłodne, zimowe popołudnie. Słońce świeciło pełnym blaskiem, otaczając migoczącą aurą złocieni wypłowiałe źdźbła trawy i nagie gałęzie potężnych śliw i koegzystujących z nimi drobnych jabłoni. Nawet mocarny kasztan, stojący tuż obok ganku, poddał się szalejącym nocami przymrozkom i opuścił ostatnie liście.

Zapach wilgoci.

-Whoa, stary! Co ty tu robisz? Jak się masz, chłopie?! Dawno się nie widzieliśmy! - odezwał się podekscytowany głos wysokiego mężczyzny. Jego oczy świeciły się w blasku przygaszonych lamp, a uśmiech odzwierciedlał wszystkie wypite tego wieczora drinki i lampki szampana.

-Wszystko po staremu, tylko wypłata na troje...

-Troje..? Nie mów..! Na prawdę?! - krzyknął podekscytowany i zaśmiał się cwaniacko. - No, no... Widzę naszej gwiazdeczce nieźle się powodzi. Kiedy?

-Za dwa miesiące...

-Jak Cię młode o bezsenność przyprawi, to zapraszam do siebie! Powspominamy nieco stare, dobre czasy. - Jego twarz nabrała bardziej serdecznego wyrazu.

Przeszywający chłód.

-Hej... Kochanie, hej, obudź się! - kojący, kobiecy głos. Nieco niecierpliwy, jakby przesiąknięty paniką. - Kochanie, masz gościa...

-Kto..? Która godzina..? Kto tu się pcha w środku nocy?

-Najwidoczniej coś ważnego... Chyba... Chyba coś się stało, skarbie.

Kilka sekund walki z pomiętą pościelą, by wreszcie podnieść się z łóżka. Pośpieszne kroki po zimnej posadzce i wreszcie...

Dźwięk przemykającego przez szczeliny wiatru.

-Kiedy do tego doszło?

-Trzy dni temu. Nie mieliśmy na to żadnego wpływu, przysięgam! Gdybym mógł... Gdybym był wtedy na miejscu..!

-Spokojnie. Już i tak żaden z nas tego nie zmieni. Przygotuję Ci pokój. Odpocznij.

Ukłucie żalu, zastępowane na przemian podświadomą paniką i gromadzącym się smutkiem. Dopadająca bezradność. Emocje, które należało poskromić. Ukryć pod maską siły i wytrwałości. Dla rodziny. Dla bliskich.

Promieniujący ból w klatce piersiowej.

-Ktoś tam jest?!

-Sprawdźcie z tyłu!

-Czy słyszy mnie pan?!

-Zabezpieczcie miejsce!

-Uwaga!!!

Nad głowami rozległ się głos łamanych gałęzi.

-Dwoje rannych!

-Tu jest kobieta. Szybko, trzeba ją wydostać!

-Ciężarna... Podajcie tlen i wydostańcie ją stąd!

Chaos. Zewsząd dobiegające krzyki spanikowanych ludzi i zdesperowanych sanitariuszy. W tle trzaskające płomienie, przysparzające niepewności. Dobiegające z nich niemalże kojące ciepło.

Pożar..? Nie. Wypadek. Gdzieś był wypadek.

Zimno spływających wzdłuż nadgarstków strużek krwi.

~*~

P.S. Planuję tu fikcję pełną parą, proszę więc się nie dziwić mooocnym nagięciom rzeczywistości.

P.S.2. Dla fanów D'espowych też się coś niedługo znajdzie, aczkolwiek... Chyba będzie tak, jak z Abyss. Raz na jakiś czas jakiś shot, a tak skupię się na serii, inaczej stracę klimat tego opowiadania, a nie chciałabym :c
P.S.3. Dziękuję za ponad 10k wyświetleń! *^*